DHC en Den Hoorn begonnen en eindigden de dag vandaag op een gedeelde derde plaats in de eerste klasse B.
Eerder dit seizoen namen we, een piepklein beetje geflatteerd, een puntje mee vanaf de Bras.
Na afloop van de editie van vandaag (het bleef nog lang erg druk en gezellig in onze kantine) hadden de Delftenaren niets te klagen en waren de aanwezigen het eens. Zonder overigens heel goed te voetballen, was het Den Hoorn dat meer verdiend had. Waar men het ook over eens was: Het was de mannen van DHC tegen “de jongens van Den Hoorn” (tien pond schorem :-)). Het geroutineerde DHC speelde het allemaal net iets slimmer, maar aan onze jonge groep gaan we de komende jaren veel plezier beleven!
Met de niet geheel fitte Donny in de basis ging Den Hoorn, onder een heerlijk lentezonnetje en op een bomvol sportpark, behoorlijk flitsend van start. Vooral Maurizio en Donny zorgden voor veel gevaar voor het doel van de goed keepende DHC-goalie. Eerst was het Maurizio die uit een mooie voorzet van Donny nét naast kopte, daarna nam diezelfde Maurizio iets teveel tijd na een mooie diepe bal vanuit het middenveld en in de elfde minuut schoot Donny, alleen voor de keeper, de bal op de paal. Daar had er best ééntje van in gemogen.
Dat de DHC-ers ook volgers zijn van de eredivisie bleek wel uit de zeer goede imitaties van het gedrag van godenzonen Antony en Tadic. Stervende zwanen, het schreeuwen bij ieder duwtje en het mekkeren om kaarten tegen de scheids….het zou gedurende de hele wedstrijd doorgaan.
Twee conclusies (beaamd door de DHC-ers naast me in de zon) na de eerste twintig minuten: DHC had nog niets laten zien én er was nog geen overtreding gemaakt (althans volgens de scheidsrechter en de Horenezen). Deze twee opvallende zaken konden in minuut éénentwintig worden afgevinkt. Alhoewel…was het nou een overtreding? In ieder geval kreeg DHC randje zestien een vrije trap en deze werd, Robert Jan zat er nog wel aan, best aardig ingeschoten. 0-1.
In het tweede kwart van de wedstrijd dacht de SV (en met name de supporters) tot twee keer toe een pingel te moeten krijgen, de scheids liet het gaan en dat was ook wel terecht.
Wat de scheids ook liet gaan, was vlak voor rust een klassieke elleboog op het oog van Donny. In de Delftse zestien nog wel. Hij leek er “bovenop” te staan, maar in plaats van een pingel en rood voor de DHC-er was het Den Hoorn dat flink benadeeld werd. Donny moest er af met een dik en blauw oog. Ondanks het feit dat Joey goed, en lekker fel, voor hem in viel was dit natuurlijk een behoorlijke aderlating.
In de tweede helft ging Den Hoorn op dezelfde voet verder. Veel balbezit (dat vond DHC wel best) en steeds op het randje van wel/niet buitenspel diepe ballen op de snelle Noah en Maurizio spelen. Ondertussen diende de verdediging wel alert te blijven, want DHC bleef met regelmaat prikken.
Ik denk dat onze trainer toch wel met enige jaloezie naar de grote spits van DHC heeft zitten kijken. Wat missen we dit seizoen zo’n spits die goed een balletje kan vasthouden, kan kaatsten en er een stuk of twintig in schiet. Noodgedwongen spelen we nu met twee snelle, technische mannen voorin waardoor we natuurlijk een heel ander spelletje spelen. Overigens ook gevaarlijk voor de DHC-verdediging, die in de wedstrijd geen moment kon verslappen (en dat ook niet deed) doordat Den Hoorn continu druk bleef zetten en met regelmaat de bal achter de DHC-verdediging neerlegde.
In de vijfenzeventigste minuut trok een DHC-er, na een corner, binnen de zestien aan de noodrem. Deze keer, de scheidsrechter was er vanmiddag scheutig mee, geen kaart. De terecht gegeven penalty werd door Robin binnengeschoten, feilloos noemen ze dat: 1-1!
In het laatste kwartier ging Den Hoorn, met Thomas er bij, vol voor de drie punten. Een mooie redding van de keeper op een vrije trap van Robin en twee afgekeurde doelpunten (eentje voor buitenspel en eentje om voor iedereen onduidelijke redenen) waren de gevolgen in een tumultueuze slotfase. Daarna werd het tijdens de derde helft in de kantine een gezellig feestje. Met een drankje er bij bleek dat Delftenaren en Horenezen elkaar natuurlijk best aardig vinden!
Wat ik niet wil vergeten is het bedanken van alle vrijwilligers die er rondom de wedstrijd altijd voor zorgen dat alles perfect geregeld is. En dit keer maakten zij dus ook weer eens een ouderwets mooi avondje in de kantine mogelijk. Bedankt!
Uw verslaggever van de dag, EH.