De competitiestart vorige week uit bij ONA was veelbelovend. Een 5-1 overwinning waar niets op af te dingen was, met als eindresultaat de koppositie op doelsaldo. De vraag is altijd hoe representatief een dergelijke overwinning is in de eerste competitieronde. Vele nieuwsgierigen kwamen deze zondag door de stromende regen richting het mooie sportpark van de SV Den Hoorn. Ze wilden met eigen ogen zien of die koppositie toeval is of het begin van een mooi seizoen. Na de drooglegging van zo’n anderhalf jaar was iedere supporter wel weer toe aan een ouderwetse Hoornse zondagmiddag. Tegenover onze jongens van Den Hoorn stond vandaag het team van DOSKO, een club uit West-Brabant met een rijke historie van 113 jaar. Met onze 69 jaar is onze club dus nog een jonkie. Veel toeschouwers moesten even wennen aan sommige gezichten op het veld. Er zijn clubs die hun nieuwe spelers met een helikopter op de middenstip afzetten. Bij Den Hoorn zijn de afgelopen periode wat anoniemer een aantal spelers aan de selectie toegevoegd. Je hoorde op de tribune dan ook hier en daar vragen: “wie is die nummer .. ?”
De eerste helft bracht niet het voetbal waar iedereen zo naar uit had gekeken. Het was een rommelig geheel. Hier en daar was er sprake van een schotje, maar dat waren geen ballen waar de keepers zenuwachtig van werden. Het veldspel van DOSKO leek iets verzorgder en zij hadden de grootste en eigenlijk enige echte kans op de openingstreffer. Goalie Dinand Kok kon als vervanger van de geblesseerde Robert Jan Kuipers de bal prima pareren. Den Hoorn was zoekende. Beide teams leden veel balverlies en het publiek had niets om herrie voor te maken. Ook de uitstekend leidende scheidsrechter had een rustige middag. Gezapig kabbelden we met z’n allen naar de rust. Met een 0-0 stand op de borden is alles verder dan ook wel gezegd.
De tweede helft kwam Den Hoorn wat beter in zijn spel. Officieel is het haar spel, want vereniging is eigenlijk vrouwelijk. Gezien alle discussies over gender enzo en het feit dat er 11 Hoornse mannen aan het voetballen waren, praat ik hier daarom toch liever over zijn spel. Rond de 52e minuut viel er na een hoekschop een bal buiten het strafschopgebied zomaar op de slof van Noah Barendse en hij deponeerde de bal in de linker benedenhoek van het DOSKO doel. De keeper had het nakijken. Zoals vaker gebeurt, was dit een soort bevrijdend moment. Alles leek ineens wat soepeler te lopen voor Den Hoorn. Een minuut of 10 na het eerste juichmoment voor het Hoornse deel van het publiek begon er een tikkie takkiemoment bij Dylan Spaans. Het vierde tikkie van dit moment kwam van de voet van Donny Slot en die bal eindigde achter de keeper van DOSKO. Weer een minuut of 10 later was er een goede, snelle aanval over links. De bal werd netjes teruggelegd en het was Donny die van net buiten de 16 zorgde voor zijn tweede van de middag en de derde van de plaatselijke SV. Een minuut of 8 voor tijd tikte invaller Brad van Buuren een via Sem Remmerswaal op de paal gedeponeerde, terugkaatsende bal binnen. Zo werd de eindstand op 4-0 gezet.
Je kunt discussiëren over de vraag of het verschil in veldspel een dergelijke verschil in doelpunten rechtvaardigt. De overwinning was op basis van de tweede helft echter absoluut terecht. Daar was iedereen het wel over eens. Trainer John Hage was uiteraard kritisch over de eerste helft, maar keek met een tevreden blik terug op de tweede helft. Op basis van alle uitslagen in de poule staat Den Hoorn nu niet alleen meer op basis van doelsaldo bovenaan, maar als enige zonder puntverlies ook op punten. Komend weekend worden interlandwedstrijden gespeeld. Louis heeft deze keer van zowel Den Hoorn als VUC geen spelers opgeroepen, dus zondag kunnen we op het terrein van VUC opnieuw de verrichtingen van ons vlaggenschip gaan bewonderen. JBteDH