Hoezo ´nog even volhouden´
Ik klap mijn laptop dicht, waarop ik zojuist een uurtje heb zitten luisteren en kijken naar een webinar van de KNVB over de coronacrisis. De titel luidde nogal verwarrend ‘Een toekomstbestendige vereniging´, maar het ging onvervalst over het drama wat zich nu al bijna 8 maanden lang voltrekt over de wereld, ons land, onze samenleving en ook onze voetbalclub. En de voordehand liggende maar zeer terechte vragen als ‘hoe houden we leden en vrijwilligers betrokken’, ‘hoe houden we het hoofd boven water’, ‘wanneer is er weer licht in de tunnel en kunnen we elkaar op de club weer treffen’ kwamen allemaal naar voren. Ik heb tijdens het uurtje van de tafelgasten; politici, bestuurders van collega clubs en bestuurders van de KNVB, weinig antwoorden gehoord. Niemand die het weet. Het ‘even volhouden’ van de overheid geldt zolang het virus nog rondwaart en de besmettingen en ziekenhuisopnames niet stevig dalen. Van het samen opeen gepakt werken in een kantoortuin, van feestjes of zelfs schoolbanken en openbaar vervoer begrijp ik dat wel. Maar als je met 30 man binnen in een fitness ruimte mag sporten, met 100 man in een kerk mag zingen, waarom moeten wij dan in de buitenlucht boven de 18 jaar in groepjes van 4 op 1,5 meter afstand voetballen? Dat begrijp ik echt NIET. Er is nog geen enkele keer aangetoond dat iemand besmet is geraakt na het doorkoppen van een bal, of het maken van een sliding op zijn tegenstander. Ik heb nog uit geen enkel onderzoek begrepen dat je besmet kunt raken van een bal overschieten naar een medestander en een schouderduw geven aan de tegenpartij. De KNVB is met 1.179.993 leden (waarvan 600.000 volwassen) veruit de grootste sportbond van Nederland. En toch krijgen ze het niet goed genoeg voor elkaar om de politiek duidelijk te maken dat het op termijn nog veel meer gezondheid kost als we lange tijd niet sporten en leden er misschien op termijn zelfs helemaal de brui aan geven. En dan heb ik het nog niet eens over de voetbalverenigingen die er straks niet meer zijn omdat ze domweg niet meer de financiële middelen hebben om de club overeind te houden en zodoende hun maatschappelijk o zo belangrijke functie op sociaal en sportief vlak uit te oefenen.
Laat ik eindigen met goed nieuws. Een week voor Kerstmis schijnen we te horen of, en wanneer we weer 11 tegen 11 mogen gaan voetballen. Misschien nog niet direct in competitieverband maar dat we in ieder geval wel weer het gevoel hebben dat we voetballen. Want dat is toch het allermooiste spelletje dat er bestaat.
Frank van Mil
Voorzitter SV Den Hoorn